พรานเบ็ด
ผมใช้เส้นทางการสัญจรในการทำงานตามถนนเลียบคลอง ตามทางที่สัญจรก็จะมีป้ายโฆษณาต่างๆ ไม่ว่าจะเป็นป้ายบอกบุญจากวัดเพื่อบอกถึงวันทอดกฐิน บอกงานบุญกุศลต่างๆ เมื่อขับรถมาได้ระยะทางใกล้บริเวณหน้าวัด ทางวัดได้จัดท่าน้ำไว้ เพื่อให้ผู้คนมาให้อาหารปลาได้สามารถขึ้นลงท่าน้ำสะดวก ทางวัดก็จัดบริเวณดังกล่าวเป็นเขตอภัยทานด้วย ผมขับรถมาถึงยังบริเวณดังกล่าว ฉับพลัน สายตาก็ไปปะทะกับป้ายขนาดเมตร × เมตรที่ติดไว้บริเวณท่าน้ำมีข้อความเขียนว่า “เชิญชม” แล้วก็มีรูปของสัตว์ชนิดหนึ่งในตระกูลวรนุช หรือวรนัชที่นักวิชาการได้เปลี่ยนชื่อให้ดูน่ารักขึ้นทำท่ายืน
ถือคันเบ็ดตกปลาอยู่ ผมก็อดอมยิ้มไม่ได้ และอดคิดไม่ได้เช่นกันว่าจะเกิดอะไรขึ้นกับผู้ที่ได้ชื่อว่า “พรานเบ็ด” คำว่าพรานเบ็ด ฟังดูแล้วเข้าท่าดี หมายถึงผู้ที่ตามล่าปลาด้วยวิธีการใช้อุปกรณ์การจับปลาที่เรียกว่า “เบ็ด” เมื่อพูดถึงเบ็ด น้อยคนนักที่ไม่รู้จัก ในครั้งนี้ผมจะพูดถึงกรรมของพรานเบ็ดก็แล้วกัน ผมก็คนหนึ่งที่ผูกพันมากับแม่น้ำลำคลอง จึงพบเห็นการใช้เครื่องมือจับสัตว์น้ำแบบต่างๆ มามากรวมทั้งเบ็ดด้วยเช่นกัน ผมรู้จักวิธีใช้เบ็ดมาตั้งแต่อายุ 6 – 7 ขวบ ใช้เหยื่อในการล่อปลาเพื่อมากินเบ็ดหลากหลายชนิดด้วยกัน จนมาอยู่วันหนึ่ง ผมไปปักเบ็ด ที่เรียกว่าปักเบ็ด เพราะว่าใช้เบ็ดผูกเชือก แล้วมาผูกที่ปลายคันไม้ที่เหลาจนอ่อนจากไม้ไผ่ ที่ปลายไม้ไ
ผ่อีกด้านจะเหลาแหลมเพื่อใช้ปักไว้ในดินบริเวณชายน้ำ วันนี้ก็เช่นกัน ผมถือคันเบ็ดเพื่อเตรียมตัวไปล่าปลา ส่วนใหญ่ ปลาที่ได้เป็นประเภทปลาช่อน ปลากด ปลาชะโดทำนองนี้ และสิ่งสำคัญในการปักเบ็ดก็คือเหยื่อ เหยื่อที่ผมชอบใช้ประจำคือเขีย
ด เหยื่อประเภทเขียดนี้ ผมจะนำมันมาเกี่ยวบริเวณใต้คางจนขึ้นมาถึงด้านบนของปาก ครั้งนี้ก็เช่นเคย ผมถือคันเบ็ดมา 20 คัน พร้อมเหยื่อ เพื่อที่จะล่อปลา ลืมบอกว่าตอนนั้นอายุประมาณ 10 ขวบ เดินมาตามชายคลอง เมื่อมาถึงก็ลงมือนำเขียดที่เตรียมไว้เพื่อมาเป็นเหยื่อเกี่ยวเบ็ดคันที่ 1 คันที่ 2 มาเรื่อยจนประมาณคันที่ 10 กว่าเบ็ดในมือ เตรียมจะเกี่ยวไปที่เขียด ปรากฏว่าเขียดในมือร้อง “แอ้บ” ออกมา ผมถึงกับเข่าอ่อน มือสั่นเหงื่อไหลตกลงมา เกิดสำนึกว่า นี้เราทำอะไรอยู่เนี่ย นับแต่นั้นมา ด้วยความสำนึกผมจึงไม่ใช้เขียดเป็นเหยื่ออีกเลย ที่บอกแบบนี้ หากบอกว่าผมเลิกตกปลาเลยหรือเปล่า ก็ยังใช้เหยื่ออื่น เช่น ไส้เดือน ปลาตัวเล็กๆ เรื่องเบ็ดนี้ผมทำมามากจนโต ผมก็ยังใช้เบ็ดคันที่ติดรอก จนมาเริ่มฝึกการปฏิบัติจึงเลิกทั้งหมดไม่กล้าอีกเลย นับจากนั้นมากรรมก็ติดตามมาตลอด คือจะเป็นแผลบริเวณปากอยู่บ่อยๆ จนมีอยู่วันหนึ่งที่ผมมาพบป้ายประกาศที่บอกไว้ข้างต้น จึงเกิดความสงสัยว่ากรรมของพรานเบ็ดจะพบอะไรบ้าง ขนาดผมสำนึกแล้วถึงบาปกรรมที่ทำไว้กับการใช้เบ็ด ยังต้องรับผลถึงขนาดนี้ แล้วผู้ที่ไม่สำนึกจะเกิดอะไร
กับพวกเขาบ้างนะ เมื่อคิดได้ ดังนั้นจึงเตรียมตัวเพื่อหาข้อมูลและสถานที่ให้ข้อมูลผมได้ดีที่สุด จะที่ไหนได้นอกจาก “นรก” เมื่อคิดได้ดังนั้น ผมจึงเตรียมตัวเพื่อไปพบท่านและขออนุญาตท่านเพื่อขอถามข้อมูลหาความกระจ่าง เมื่อเตรียมความพร้อมแล้ว ผมจึงกำหนดสติให้ดวงจิตไปพบท่านพญายมราช ก็ปรากฏภาพท่านพญายมราชนั่งอยู่บริเวณห้องโถง เมื่อพบท่าน ผมก้มกราบท่าน ท่านยิ้มทักทายและท่านสอบถามผม
ผม : ผมกราบสวัสดีท่านครับ
ท่าน : (ยิ้ม) สวัสดี วันนี้มีเรื่องอะไรให้เราไขข้อสงสัยอย่างนั้นรึ
ผม : ผมสงสัยว่าผู้ที่ตกปลาเป็นบาปหรือไม่ครับ
ท่าน : เป็นสิ เพราะเป็นการประพฤติผิดศีลข้อ 1 ฆ่าสัตว์อันเนื่องมาจากกรรมกระทำผู้อื่นให้ได้รับความทุกข์ ความเดือดร้อน ทรมานหรือถึงแก่ความตาย
ผม : แล้วเขาเหล่านั้นได้รับโทษอย่างไรบ้าง
ท่าน : ถ้าอย่างนั้นเธอหันกลับไปมองด้านหลังของเธอสิ
ท่านกล่าวพร้อมกับชี้มือไปด้านหน้าของท่าน แต่ด้านหลังของผม ผมจึงหันกลับไปมอง ก็ให้ปรากฏภาพเหมือนเราดูหนัง แต่หนังนั้นเหมือนสามมิติ มีทั้งภาพและเสียงที่ชัดเจนมากเหมือนนั่งดูอยู่ตรงหน้าเลย ภาพที่ผมเห็นอยู่ตรงหน้าเป็นบึงที่มีน้ำใส น้ำในบึงนั้นนิ่งมาก ไม่มีระลอกคลื่นเลย ภายในบึงมีดอกบัว ใบบัวขึ้นตามจุดนั้นจุดนี้อย่างสวยงามดูแล้วสดชื่น สักครู่มีสัตว์นรกกลุ่มหนึ่งหยอกล้อเล่นกันอย่างสนุกสนาน ผมคิดในใจว่าไม่เห็นว่าสัตว์นรกเหล่านั้นจะลำบากอะไรเลย เสียงท่านดังขึ้นมาว่า “ดูไปก่อน” ผมเลยนั่งดูต่อ สัตว์นรกเหล่านั้นเมื่อพบบึงน้ำต่างพากันวิ่งลงไปในบึงว่ายน้ำกันอย่างสนุกสนาน ก็ปรากฏนายนิรยบาลเดินมาพร้อมกับคันเบ็ดคันหนึ่งยาวประมาณวากว่าๆ นายนิรยบาลมาถึงใช้คันเบ็ดคันนั้นตวัดปลายคันเบ็ดที่มีเชือกติดเบ็ดอันคมกริบไปเกี่ยวสัตว์นรกที่เล่นน้ำอย่างสนุกสนานขึ้น คมเขี้ยวของเบ็ดที่ตวัดไปถูกสัตว์นรกเกิดแผล
เหวะหวะกับสัตว์นรกเหล่านั้น สัตว์นรกต่างแตกกระเจิงกระจัดกระจายกันทั่วสารทิศ นาย
นิรยบาลก็ใช้เบ็ดในมือตกสัตว์นรกเหล่านั้นขึ้นมาทีละตัว เมื่อตกสัตว์นรกขึ้นมาบนฝั่ง สัตว์นรกดิ้นทุรนทุราย ที่น่าแปลกก็คือสัตว์นรกที่เดินมาเมื่อครู่กลับเดินหรือวิ่งไม่ได้นอนอยู่บนพื้นอย่างนั้นเหมือนปลาที่ถูกนำขึ้นมาบนฝั่ง สิ่งที่ตกใจยิ่งกว่าก็ปรากฏขึ้น มีสุนัขนรก นกกา นกแร้งมาจากไหนไม่รู้ ต่างวิ่งต่างบินมารุมกัดแทะจิกกินสัตว์นรกเหล่านั้นจนเหลือแต่กระดูก สุนัขนรกได้คาบโครงกระดูกเหล่านั้นวิ่งหายไปโดยไม่รู้ว่าไปที่ไหน สักครู่ใหญ่ก็มีกลุ่มสัตว์นรกเดิมมาตามทางเดินอีก วนเวียนแบบเดิมอีก เป็นอยู่อย่างนี้เรื่อยไป ผมเองก็ไม่รู้ว่าเวลาจะสิ้นสุดลงเมื่อใด สิ่งที่ผมได้สังเกตคือขนาดของบึงจะมีขนาดที่ใหญ่มาก นายนิรยบาลมีคันเบ็ดพร้อมสายยาวประมาณวากว่าๆ แต่ไม่ว่าสัตว์นรกจะว่ายน้ำไปไกลเพียงใด นายนิรยบาลยังตวัดเบ็ดให้ตัวเบ็ดไปเกี่ยวถูกตัวสัตว์นรกได้อย่างแม่นยำ สายเบ็ดสามารถยืดยาวไปไกลตามที่อยู่ของสัตว์นรก สัตว์นรกจะไม่สามารถหนีหรือหลบซ่อนได้เลย ท่านท้าวพญายมราช ท่านยังกรุณาบอกผมอีกว่า ดอกบัว ใบบัวที่อยู่ภายในบึงยังมีความคมเหมือนมีด หากใครไปสัมผัสมันเข้า รับรองว่าได้แผลฉกรรจ์เลยทีเดียว ท่านยังบอกอีกว่านี่เป็นการลงโทษที่เบาที่สุดแล้ว บางบ่อน้ำในสระจะเป็นน้ำกรดด้วย เมื่อสัตว์นรกโดนน้ำนั้นจะเกิดอาการทุรนทุรายได้รับความทรมานอย่างหาที่เปรียบไม่ได้ เวลาในการรับกรรมก็แตกต่างกันไป มี 500 ปี 600 ปี หรือ1,000ปีมนุษย์แล้วแต่โทษของกรรมที่สร้างไว้ ผมได้กราบลาท่าน แต่ก่อนกลับผมได้อุทิศบุญถวายท่านพร้อมด้วยบริวาร และอุทิศบุญให้พวกสัตว์นรกเหล่านั้นเป็นที่เรียบร้อย จึงคืนสติกลับมา
ความสุขที่อยู่บนความทุกข์ของคนอื่นแล้วจะเรียกได้ว่าเป็นความสุขที่แท้จริงได้อย่างไร อย่างเช่น การตกปลา บางท่านชื่นชอบว่าเป็นเกมกีฬา หากคิดในทางกลับกัน ท่านเป็นปลาแล้วให้ปลาเป็นท่านดูบ้าง ท่านจะคิดเห็นเป็นแบบไหน ท่านตัดสินใจกันเองก็แล้วกัน
อาจารย์ภณทัต แสนสัมฤทธ์
คนเคลียร์กรรม
มารน้อย บัญชาเทพ
